«Στην Εθνική Οδό…»
Τα γράφω εν θερμώ, μην τα ρετουσάρω, δεν θα έχει πλάκα.
Ο Γκαϊφύλλιας είναι λύκος!
Αυτό το αίσθημα μου έδωσε όταν τον πρωτοσυνάντησα, αυτό το αίσθημα έχω και τώρα.
Ακόμα κι όταν τον είδα ξυρισμένο στο Σύνταγμα -
σε μια από αυτές τις κοινές συναυλίες που μαζευόμαστε καμιά εικοσαριά
συνάδελφοι και τραγουδάμε διεκδικώντας κάτι που έχει ήδη χαθεί -
συγκλονισμένο απ’ την απώλεια του αδερφού του, πάλι λύκος μου φάνηκε,
πιο λύκος από ποτέ.
Πάντα έτοιμος για ζημιά!
Κοτέτσι θα χαλάσει; Τραγούδι του θα καταστρέψει; Συναυλία θα διαλύσει; Πολιτική αντίληψη θα υπονομεύσει;
Ποτέ δεν ξέρεις…
Πάντως, μαζί του, πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα.
Και σίγουρα δεν πλήττεις ποτέ.
Τον θυμάμαι στη Ρόδο να βάζει χέρι στους
πελάτες του μαγαζιού που το παράκαναν με την οχλαγωγία και να τους
αφιερώνει τη «Συνωμοσία των μετρίων».
Και στον παλιό Μελωδία, καλεσμένοι του Οδυσσέα
Ιωάννου να μας τραγουδάει για πρώτη φορά «Την ιστορία του Διομήδη» και
να ανατριχιάζω και να ζηλεύω που δεν το έγραψα εγώ.
Την άνοιξη του 1998 παίζαμε παρέα στη «Μεσόγειο», ένα μαγαζί στην Πατησίων που τώρα έγινε ξανά σκυλάδικο.
Περάσαμε φίνα.
Τρεις μέρες πριν την πρεμιέρα, είχα ένα τρομερό
τρακάρισμα στην Εθνική οδό, απ’ το οποίο επέζησα κατά λάθος. Βγήκα με
ελάχιστους μώλωπες. Και έναν ανείπωτο τρόμο να ξαναπιάσω τιμόνι στα
χέρια μου.
Μετά το τέλος των παραστάσεων, είχα μια δουλειά
στη Θεσσαλονίκη, το αμάξι μου ήταν παλιοσίδερα, ο Θανάσης
προθυμοποιήθηκε να με πάει με το δικό του αυτοκίνητο στον προορισμό μου
κι αυτός να συνεχίσει μέχρι την Κομοτηνή.
Λίγο πριν τη Λαμία, κάνει δεξιά να βάλουμε
βενζίνη. Βγαίνω και εγώ να ξεμουδιάσω, παίρνει και δυο καφέδες, τους
πληρώνει και ... κάθεται στη θέση του συνοδηγού!
«Τι ακριβώς κάνεις;» τον ρωτάω.
«Πάρτο», μου λέει και μου δίνει το κλειδί της μίζας.
«Είσαι τρελός», του λέω, «δεν υπάρχει περίπτωση
να οδηγήσω και μάλιστα ξένο αμάξι στην ίδια Εθνική που κόντεψα να
σκοτωθώ πριν ένα μήνα.»
«Άκουσε, αγοράκι μου. Ή τώρα ή ποτέ. Μη με
κάνεις να προσποιηθώ ότι κουράστηκα και δεν μπορώ να οδηγήσω. Άσε τις
μαλακίες, πάρτο και ξεκίνα, δεν έχω όρεξη να νυχτώσουμε στη μέση του
πουθενά.»
Το πήρα. Και ξεκίνησα. Και φτάσαμε μια χαρά.
Αν δεν ήταν ο Γκαϊφύλλιας εκείνη τη μέρα, θα είχα ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ για να ξεπεράσω τη φοβία μου.
Του το χρωστάω. Κι αυτό και άλλα!
Τα υπόλοιπα, λέω να μείνουν μεταξύ μας…
Με αγάπη
Μίλτος Πασχαλίδης
Η δισκογραφική συνεργασία του Θανάση Γκαϊφύλλια με το Μιλτιάδη Πασχαλίδη στο δίσκο "Stavento" (Δίσκοι Κύτταρο Κομοτηνής 1999):
Κομοτηνή
Αντιστέκομαι
Κομοτηνή
Αντιστέκομαι
Και παρακάτω ένα αριστουργηματικό τραγούδι που θα τους ενώνει για πάντα... το "Αγύριστο Κεφάλι" του αείμνηστου Άλκη Αλκαίου...
Από την πρόσφατη εμφάνιση του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, στην πρωτεύουσα του Νομού Ροδόπης. Βίντεο και Φωτογραφία: http://www.touchmagazine.gr/articles/57/%CE%9F-%CE%9C%CE%AF%CE%BB%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%A0%CE%B1%CF%83%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-LIVE-%CF%83%CF%84%CE%BF-el-Clasico-KOMOTHNH---KOMOTHNH
